Van Franz Josef naar het Abel Tasman NP
Door: Diane
Blijf op de hoogte en volg Diane
11 Maart 2020 | Nieuw Zeeland, Marahau
De gordijntjes open en we zagen een stukje blauwe lucht en wat bewolking. Vol goeie moed naar Helicopter lines waar het om half 9 al goed druk was. Medische verklaring invullen, stoere schoenen passen, jas uitzoeken en de waterdichte broek over je eigen broek doen. We kregen allemaal een klein tasje, waar die ijzers voor onder je boots inzaten, en waar je wat kleine persoonlijke dingen in kon doen. Je werd gewogen met alles aan en iedereen werd verdeeld over 4 helicopters. Er werd wel gezegd dat het kon gebeuren dat we op de gletsjer zouden zijn en dan toch weer terug moesten omdat het weer kon omslaan.
Helaas waren we te zwaar om voorin te zitten want een moeder en dochter van 1.50m en 45 kilo gingen mee maar we konden genoeg zien op de achterbank. Vlucht duurde maar 5 min en toen stonden we op de gletsjer.! Gaaf zeg. En inmens groot ook. Onze gids Lewis vertelde veel over het ontstaan en het veranderen van de gletsjer en dat gebeurt bijna elke dag dat er delen verschuiven. Overal lopen watertjes en ook die veranderen het patroon van de gletsjer.
Nou ijzers onderbinden en gaaaan. Die dingen liepen best oke en je kon je goed vaststampen in het ijs. Het ijs was blauw/wit van kleur maar soms ook grijzig/zwart omdat er al zoveel ijs vanaf is dat de rotsen er doorheen komen. Er liep een groepje voor ons maar die mensen leken wel stipjes hoewel ze niet eens ver waren. Van links naar rechts was de gletsjer 1.5 km breed maar wij dachten 300m ofzo...bizar. Lewis liet ons door spelonken lopen en maakte met zn houweel soms een paar tredes in het ijs anders kwam je niet het heuveltje op. Na 2 uur wandelen waren we weer bij de plek van de heli die ons op kwam halen. Wat een toffe ervaring zeg en die kan van ons lijstje af!
Daarna naar het plaatsje Hokitika gereden waar we sliepen. Nog even doorgereden naar de Hokitika gorge. Een waterpoel waar de kleur melkerig blauw was en waar ook heeeel veel sandflies zaten. Onze broeken zaten onder en de armen hadden we goed ingesprayd. Toch wisten die klojo's Kaar een paar keer te pakken dus die heeft een paar jeukende bultjes. Creme erop en klaar! Morgen via de Arthurs Pass naar Springfield en dan zitten we maandag alweer aan de oostkant. Zo snel kan dat gaan!
Dag 21
Rond half 6 werden we wakker van de regen en hebben het dus lekker rustig aangedaan want het zou vandaag meer een reisdag worden. Het was alweer droog toen we vertrokken! We waren nog geen km op weg en we reden in een alcoholfuik. Het was 10.00u!! 5 dienders en waar haalden ze die ineens vandaan dan? De hele vakantie amper politie gezien. Geen blaastuitje maar tot 5 tellen in de richting van de "dräger". No alcohol...verrassend zeg!
Vandaag via de mooie en ruige Arthur's Pass richting de oostkant en slapen in Springfield. In het plaatsje Otira gestopt voor een bak koffie bij het Otira motel. Wat een bijzondere plek zeg. Allemaal zooi vanaf 1887 en we waren echt terug in de tijd...geweldig! Daarna naar de Devils Punchbowl waterval gereden. Waarom verraste het ons niet meer dat we eerst 400 treden moesten klauteren voordat we er waren? Maar wederom een mooie waterval gezien. NZ telt onwijs veel watervallen maar uiteraard kan je niet overal bijkomen.
Onderweg gestopt bij een uitkijkpunt. En daar zaten ze hoor...de beroemde Kea's. Een bergpapegaai die alles sloopt wat voor zn snavel komt. Ruitenwissers, antennes, noem t op wat er op een auto zit en dat beest sloopt het haha.
Bij het visitorcentre nog even gevraagd wat er nog meer te wandelen was op weg naar Springfield. Er lagen verderop meerdere rotsformaties die we wel moesten bekijken. Oke prima dus dat nog even bekeken en dit was de 1e keer dat we rotsblokken tegen kwamen in de natuur en we kwamen spontaan bij een grot uit. Mega glad om er te komen en vol met sandflies dus snel weer weg. Inmiddels prikken ze ook door onze broeken heen dus wij zijn ook meerdere bulten rijker en jeuken dat die krengen doen bah!
De route over de Arthur's Pass wordt vaak overgeslagen maar is gaaf om te rijden. Sowieso is de weg uitdagend maar deze natuur hadden we nog niet gezien. Veel ruiger en de heuvels zijn o.a geler met paarse struiken of helemaal zonder beplanting. En dan ineens liggen er groene weilanden zo straks als een biljartlaken met grazende koeien. Waar woont die boer in godsnaam? Gedurende de afg 3 weken zijn we denk ik hooguit 50 huizen tegen gekomen...vandaar dat 70% van de bevolking rondom de 4 grote steden woont. Dus waar de eigenaren wonen van al die koeien en schapen die we al gezien hebben??
We waren eigenlijk al best vroeg bij de camping dus we hadden zoiets van...zullen we een stukje verder rijden richting Kaikoura waar we morgenmiddag een walvissentoer hebben. Scheelt morgen weer stukkie rijden. Dus via de app campermate ( onmisbaar in NZ ) die je offline kan gebruiken vonden we een camping in Amberley...of all places! Kwamen we daar...een stuk grond met 2 gebouwtjes waar de wc's waren en dat was het! Okeeee dat gaan we dus niet doen hè. Maar inmiddels was het half 6 en waren we best moe en hadden we honger. Voordeel van in een campertje rijden...zooi crackertjes met kaas gemaakt en de benen los gegooid en weer gaan. Via de app een camping gevonden in Cheviot. Nooit van gehoord maar de navi doet zn werk wel. We verwachtten er niks van maar waren er wel ff klaar mee. Ergens midden in de valley kwamen we aan. Wat een super camping zeg. Mega grote plek op het gras en aparte douchecabines met handdoeken...top en nog goedkoop ook vergeleken bij die grote ketens. Morgen nog maar 1 uurtje naar Kaikoura en zo houden we dus tijd over om morgen een wandeling te maken over de Peninsula.
Dag 22
Vandaag maar een uurtje rijden naar Kaikoura waar we vanmiddag nog een walvistrip gingen doen en waar we morgen met de dolfijnen gaan zwemmen.
Overal in NZ zijn ze aan de wegen ( het zijn er hier niet heel veel ) bezig omdat er erg veel schade is door het slechte weer in december en januari en de aardbevingen van een aant jaren geleden.
Regelmatig dus een stop en go en sommige duren dan wel 10 a 15 minuten. Bijna aangekomen in Kaikoura zagen we wel meer dan 50 dolfijnen spelen vlakbij de kustlijn. Ideaal ook die verrekijker. Dat belooft wat voor morgen!
Spullen op de camping neergegooid en naar de zeehonden kolonie gereden. Onderweg zagen we een klein tentje met world famous BBQ erop staan. En druk dat het was. Mensen liepen af en aan met borden kreeft. Hup camper aan de kant en voor Kaar ook een stuk kreeft. Ik ben daar helaas geen liefhebber van dus ik at 2 overheerlijke beuine boterhammen met Nutella....verschil moet er zijn!
Vervolgens over de Peninsula gewandeld maar dat was op een hoge klif en beneden zagen we veel mensen over de rotsen lopen. En toen we eens beter keken, zagen we echt tientallen zeehonden met kleintjes. Ahhhh hier is dus die zeehonden kolonie. Morgenochtend ook maar eens beneden gaan kijken want het blijft leuk om die beesten van zo dichtbij te zien.
Om half 4 ons gemeld voor de walvissentrip. Vanochtend op de camping hadden we heel lief van een Nl meisje al pilletjes tegen zeeziekte gekregen. Zij had die toer gisteren gedaan en er waren heel veel mensen zeeziek geworden.
Er werd ons al gezegd dat de zee erg ruw was en dat de kans op misselijk worden heel groot was. Een fijn vooruitzicht! De overdekte katamaran in en gaan....70 km per uur hotsen en klotsen op de golven. Maar 0.0 last van zeeziekte dus prima die pilletjes en lekker stijf naar die horizon kijken. Onderweg was het zoeken naar de walvissen. Maar eerst kwam er een grote pod met dolfijnen langs. We hebben inmiddels nu 4 soorten gezien. Die beesten waren lekker aan het dartelen en zwommen naast de boot. Top weer. Dit hadden we alvast maar weer in the pocket. Vervolgens lag er een grote albatros op zn gemakkie een dooie vis te eten. Die vogels zijn groot! Een spanwijdte van wel 3 meter! En de schipper had goed zn best gedaan want hij zag de1e walvis wel. Die blijven 10 a 15 min aan de oppervlakte en duiken dan weer onder voor 45 min a 1 uur. Opschieten dus! Het was geen sperm whale maar welke het wel was? We hebben m 2 min gezien en toen....floep weer onder water. Goed verhaal! Afijn er moest er nog 1 zijn want met de sonar hoorde de schipper er 1 in de buurt. En inderdaad gevonden en deze bleef gelukkig wat langer aan de oppervlakte. En toen dook ie onder en hadden we een mooie grote staart op de foto! Dit is geen walvissensoort die uit de zee jumpt. Terug aan wal was het al best laat dus snel een hamburger gegeten en was het weer een mooie dag geweest!
Dag 23
We hoefden pas om half 1 bij die dolfijnentrip te zijn dus uitgeslapen maar we hebben allebei een beetje last van onze rug dus het slapen gaat even wat minder. Het is geen boxspring natuurlijk die in ons campertje ligt!
Er was regen voorspeld vanaf een uur of 3 dus dan voor de trip maar even naar de zeehonden. Die beesten liggen overal verspreid dus goed kijken waar je loopt. Dat gezegd hebbende, presteerde ik het om echt op 2 meter afstand er bijna over 1 te struikelen pfff. Er liggen overal keien en scheve rotsblokken enz dus ik keek geconcentreerd waar ik moest lopen om niet mn enkelbanden af te scheuren. En toen ik opkeek, liep ik er nagenoeg tegenaan. Ik schrok maar hij of zij ook en ze kunnen best snel zijn en hard bijten dus ik ben achteruit gerend en hij of zij zakte weer in een diepe slaap. Overal liggen ze te zonnebaden...snoet in de zon of de buik in de zon...schattig!
Op naar de dolfijnen! Daar aangekomen, was het nog zonnig alleen grote witte schuimkoppen op de zee want er stak een goeie wind op. Oeffff geen pilletjes meer dus dat wordt misschien wel zeeziek worden. Alles voor een ultieme ervaring! Totdat we wilden inchecken en het meisje vertelde dat alle trips waren gecancelled vanwege het aankomende slechte weer! WTF...dit wilden we zo graag doen...wat een grote teleurstelling! Dan maar als troost een bak koffie/thee en een grote chocolate crispie cookie!
Oke wat nu?. In de meeste landen kan je niet meer met wilde dolfijnen zwemmen dus Google was onze grote vriend. Ahhh top...in Picton in de Marlborough sounds kan het ook. In Picton vertrekken de ferrys naar het Noordereiland. Dus even puzzelen en zoeken en het eea aanpassen en een gaatje gevonden gelukkig. Dus zaterdag als we om 14u naar het Noordereiland overvaren, gaan we eerst om 08.30u die dolfijnentrip doen. En precies op tijd voor de ferry...goed geregeld!
De zon scheen nog steeds dus lekker makkie an gedaan en alvast boodschappen gedaan en getankt. Scheelt morgen weer want dan is het de langste reisdag en gaan we naar Marahau wat in het Abel Tasman np ligt en wat 1 vd mooiste parken in NZ moet zijn. Lange reisdag maar dan hebbie ook wat! Alvast maar de wandel/kajaktrip geboekt om te voorkomen dat alles vol zit. Wij merken er niks van dat het nu laagseizoen is!
En de regen die voorspeld was voor vandaag....die kwam natuurlijk niet.!!
Dag 24
En de regen die vandaag niet voorspeld was, kwam wel! Die Piet Paulusma van hier snapt het niet helemaal denk ik. Gelukkig viel alles toen we onderweg waren dus geen last van gehad. Een aantal ruststops gemaakt en bij een Nl bakker een zak krentenbollen en wat hartige taartjes voor vanavond bij de soep gehaald. De speculaas hebben we maar laten liggen haha.
Onderweg kwamen we een mega grote kolonie zeehonden tegen maar we zijn maar eens doorgereden. Het halve fotoboek zit inmiddels vol met die beesten.
Daarna even in Nelson rond gelopen. Een leuk plaatsje aan het water met een redelijk grote winkelstraat.
Zowaar een dag geen foto's gemaakt. Nou ja...2 dan toen we aankwamen in het Abel Tasman np. Dit is het kleinste national park maar wel 1 van de mooiste. Het staat bekend om de kleine baaitjes met gouden stranden en hoge kliffen. Je kan een wandelingetje maken van 4 a 5 dagen. Die slaan wij even over en gaan morgen de hele dag zelf op pad. Eerst worden we met een watertaxi afgezet ( beter verwend dan verwaarloosd zal ik maar zeggen ) en dan gaan we een heel stuk van die speciale wandeling lopen. Vervolgens lunchen we op het strand en dan een groot stuk met de kayak peddelen naar een andere baai. Om vervolgens met de watertaxi weer terug naar de camping te gaan. Zien we toch nog een stuk van het park. Het weer wordt oke zegt de voorspelling maar daar vertrouwen wij niet meer op. We gaan het morgen wel zien en nemen qua kleding gewoon van alles mee. Beter teveel dan te weinig toch?
Wat ik steeds vergeet te zeggen, is dat er hier zoveel mensen bepaalde routes fietsen die echt mooi maar ook zwaar zijn! Bepakt en bezakt en heuvels op en af. Zoveel respect voor want ons karretje trekt het net die heuvels op maar die bikkels op de fiets...chapeau!
-
11 Maart 2020 - 17:20
Daisy:
Zo, ik ben weer bij! En dit keer vanaf de bank -
13 Maart 2020 - 14:59
Cynt:
Hier ook! Ziet er nog steeds geweldig uit allemaal! Hopelijk straks alsnog zwemmen met de dolfijnen! -
15 Maart 2020 - 09:09
Renate:
Gaaf om te lezen. Wat schrijf je het toch allemaal super op! Weer genoten van het verhaal.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley