Lima, Paracas en Huachachina

LIMA
Na een redelijk lange vlucht zonder te slapen goed maar vermoeid aangekomen in Lima. ( het was inmiddels 01.30u NL tijd )Tijdens het wachten op Kaar haar koffer kwam er een beveiliger aangelopen met zn hond. Leuk beessie hoor totdat hij maar bij mn koffer bleef lopen en bleef ruiken en nog eens ging ruiken en vervolgens bij mn koffer ging zitten. Uhhh dat betekende weinig goeds. De paniek schoot er ff in. Op de vraag van wie de koffer was en of ik m zelf had ingepakt, kon ik alleen maar naar mijzelf wijzen. Het zal toch niet zo zijn dat er iets ingestopt is wat er niet in thuishoort?? De straffen zijn hier niet mild, kap eens even zeg! Of ik mn koffer even wilde openmaken? Tijdens het openmaken van mn cijferslot vroeg de man of ik soms fruit in mn koffer had zitten. Jazeker wel want ik had de koelkast leeggemaakt en vond t zonde om mn 2 lekkere appels weg te gooien. Oefff mn hartslag daalde weer. Maarre...mag je geen fruit het land invoeren dan? Van Australië wist ik dat wel maar van Peru? Nergens gelezen maar goed nadat ik mn appels netjes had ingeleverd, was het oke. En kort daarna had Kaar haar koffer en vertelde ze doodleuk dat zij 4 appels bij zich had haha dus die eten we mooi tussendoor even op! Daarna met de airportexpress naar de stad en werden op 250m van de hostel afgezet. Er zijn iets van 8 vaste stops waar je afgezet wordt. Hostel is echt basic maar het bed is goed en de douche is warm en we zijn er toch alleen om te slapen. Meisje achter de receptie vertelde in haar beste engels dat zij geen engels sprak en ik in mn beste spaans dat ik geen spaans sprak. Dus toen kwamen de telefoons op tafel en via de app google translate hadden we een goed gesprek en begrepen we elkaar!
We ontbeten met verse witte broodjes, een gebakken ei, jam en verse fruitsap en toen lopend naar de fietsverhuur gegaan waar een dagtrip met een gids door een stukje van Lima op het programma stond. We hadden mazzel want we waren met zn tweetjes en de gids Luis himself. Aardige gozer die goed Engels sprak. Rugzak in het mandje en rijden maar. Wat een stad zeg. 11 miljoen inwoners en net zoveel verkeer gok ik. Gelukkig liggen er fietsbanen in het midden maar alsnog soms kruipdoor en sluipdoor gefietst. Luis zag dat we hem makkelijk konden volgen en vond dat hij wel kon afwijken van de route en liet ons meer zien dan gepland. Midden in de stad ligt een soort van tempel die gebouwd is tussen 0 en 700 jaar na Christus. Alle stenen waren verticaal geplaatst ivm de aardbevingen. De laatste was hier dacht ik in 1974. De tempel was helaas dicht maar door er omheen te fietsen, zag je het een beetje. Daarna naar park de Olive waar vroeger alleen maar boerderijen stonden met veel olijfbomen. Een leuk en rustig park in de wijk San Idrisio waar tevens nu de wat rijkeren wonen. Lima kent heel veel wijken en in sommige kan je gewoon beter niet komen, zegt men. Miraflores, Barranco en San Idrisio zijn veilig. Ik wilde graag naar de wisseling van de wacht van het presidentieel paleis dat aan het beroemde plein Plaza de Armas ook wel Plaza Mayor genoemd, ligt. Ff doorfietsen dan maar en net op tijd waren we daar. Een half uur lang werd er een show opgevoerd en Luis ging wat voor zichzelf doen. Had het al vaak genoeg gezien. Vervolgens naar een heel oud huis gegaan van 1 van de grondleggers van Lima. Inmiddels woont de 7e generatie in dat huis. We hebben zoveel namen en jaartallen gehoord vandaag dat ik het allemaal niet meer weet. En ik zou ook niet iedere dag zoveel bezoekers door mn huis heen laten banjeren! Er woonde nu nog een echtpaar en bij het weggaan kwam toevallig de man des huizes zijn eigen voordeur binnen. Hij leek inderdaad op de man van de schilderijen dus het zal wel waar zijn. Hij gaf ons netjes een hand en we hebben hem bedankt dat we alles in zijn oude huis mochten bekijken en weer door.
De lunch was de beroemde Lomo Saltado wat een soort van gezouten biefstuk is. Wordt bijna altijd gemaakt met ui en tomaat en smaakte erg goed. We kregen een kleine demo hoe het nationale drankje Pisco Sour wordt gemaakt. Het is iets met limoen en ei en siroop en 45% alcohol. Ik heb beleefd een nipje genomen en vervolgens doorgeschoven naar Kaar die er zichtbaar van genoot haha.
Achter de Plaza de Armas ligt de San Francisco kerk wat nu een soort van museum geworden is.
Mooi om te zien en vooral de catacombes. Hier liggen namelijk de botten van 25000 mensen. Hier kende ze vroeger geen begraafplaatsen maar werd je in een graf geplaatst onder de kerk. Inmiddels zijn ze het eea aan het opruimen en zijn de schedels en botten van de benen bewaard gebleven want die zijn sterk. Nu hebben ze alles gerangschikt. Je mocht de hele toer geen foto's maken maar oeps.. ineens stonden er 2 foto's op mn telefoon...heel gek haha.
Inmiddels was de zon gaan schijnen en zagen we heel veel politie op de been incl de waterwerper. Volgens Luis zijn er veel demonstraties en aangezien Plaza de Armas op de Unescolijst staat, willen ze geen gezeur hier. Dus het gehele plein was nu leeg maar wij mochten er toch nog even overheen omdat onze fietsen aan de andere kant stonden. Helemaal top want nu hebben we foto's zonder mensen haha. Daarna maar weer eens op huis an. In totaal maar 21 km gefietst maar veel gezien. En de jetlag ging zn werk doen want de vermoeidheid kwam opzetten. Een klein Mexicaans hapje gedaan in het shoppingcenter Larcomar waar de prijzen gelijk zijn aan die in Nl en de wekker op 6u gezet want morgen gaan we Peruhoppen op weg naar Paracas, een plaatsje aan zee. Nu op tijd gaan slapen....trusten!

PARACAS, Ballestas eilanden en HUACACHINA
Rond 07.00u opgehaald door PeruHop en de bus zat al aardig vol. Jong en oud, Europeanen en Aziaten, mannen en vrouwen...alles is vertegenwoordigd. De ruimte voor onze benen is ruim genoeg en lijkt op de bus van de wintersport. De rest doet ons denken aan een schoolreisje met volwassenen haha. Vervolgens Lima uitgereden en dan kom je langzaam in de woestijn na langs de sloppenwijken gereden te zijn! Onderweg gestopt bij een hoop stenen waarvan ik de naam niet opgeschreven heb. Dat is normaal een dagexcursie van 40 dollar maar dat leek ons een beetje zonde van het geld! Bij een bekende bakkerij ( volgens de gids ) lekker ontbeten. 2 vers gebakken broodjes die je vulde met roerei en een verse fruitshake voor 3.75e pp dus prima. Prijzen zijn hier erg redelijk ook in het toeristische gedeelte. Volgende stop was een landhuis waaronder een tunnelstelsel liep van 17 km. Hier smokkelde men vroeger slaven vanaf de kust de landhuizen binnen zodat er geen belasting per slaaf betaald hoefde te worden! Stukje door de smalle en lage gangen gelopen en de "slaapkamers" van de slaven bekeken. Her en der lagen botten en stukken schedel. Origineel of voor de toeristen neergelegd...zeg t maar!
Onderweg naar Paracas ( betekent zandstorm ) wederom langs dorpjes gereden waarvan de huizen half af zijn. Op veel huizen zit geen dak en mist er een stuk. Armoede of ten gevolge van de aardbevingen? Volgens de gids was de laatste in 2007 en niet in 1974 dus ik zal gister niet goed opgelet hebben!
Rond 13.30u aangekomen in Paracas, een klein plaatsje aan zee. Ook hier zie je aan de ene kant de zee en aan de andere kant woestijn. De zon scheen en snel een korte broek aangetrokken en de omgeving verkend. Heel veel vissersbootjes in zee met daarop grote pelikanen die azen op een overgebleven visje.
Het heeft een kleine boulevard met veel eettentjes en overal kan je de beroemde ceviche eten. Rauwe vis in citroen maar wij hebben t nog niet aangedurfd. Omdat hier niet veel te doen is, zijn we neergeploft op de boulevard en lekker van de zon genoten. Nu kan het nog want volgende week als we de hoogte in gaan, is t een stuk kouder!
In de bus alvast voor morgen een excursie geboekt naar de Ballestas Islands ( men noemt het de arme Galapagoseilanden ) Na 18u koelt het erg snel af dus warme kleding weer aan en lekker gegeten bij Miski waar de hippiesfeer en de muziek het gezellig maakte.
Binnenkort zijn er hier verkiezingen en daar maken ze een spektakel van zeg. In Nl wordt er een poster op een bord geplakt maar hier trekken ze met trommels, geluidwagens en vuurwerk door de straten. Gelukkig hield die herrie rond 22u op want door het tijdsverschil gaat ons lampje nog steeds rond 21.30u uit. Daardoor wel elke ochtend rond 05u klaarwakker. Best handig want dat geeft mij de tijd om een stukje verslag te tikken!

Na een ontbijt met veel vers fruit en verse fruitshakes en altijd witte broodjes met roerei want beleg kennen ze nauwelijks om 8u vertrokken naar de Ballestas eilanden.( eilanden met de bogen )
Onderweg zag je in het woestijnzand de beroemde "tekening" van een kandelaar. Dat is de beroemdste geoglief na de Nazcalijnen. Het ontstaan is tot aan vandaag een groot raadsel.
De eilanden zijn meerdere rotsformaties waar zeeleeuwen, humboldtpinguins, pelikanen en 1000en vogels leven. De rotsen zitten onder de witte poep en elke 7 jaar wordt dat er afgeschraapt en weer gebruikt. De nitraatrijke laag guano wordt als meststof verkocht. Wij zijn natuurlijk de afgelopen jaren enorm verwend qua dieren dus dit was grappig om te zien maar we hadden t kunnen missen. Het werd strakblauw en warm dus hop de korte broeken en slippers aan en nog even genieten van de zon. Bij de Peruhop zat een korte trip door Paracas national reserve inbegrepen dus de bus weer in en de woestijn weer in. 1 rotsformatie en de kustlijn deed ons denken aan een stukje Great Ocean Road in Australië en de zandheuvels aan Namibië. Omdat we vrij laat terug waren, moesten we gelijk de koffers ophalen en door richting de oase in de woestijn dat Huacachina heet.
Het verhaal is dat heeeeeel lang geleden een prinses door de woestijn liep en besloot een bad te nemen. Ze werd gestoord door een jager en liet een poel met water achter. Dat dus!!
Nu zijn er hotels en restaurants omheen gebouwd. Vanmiddag op de blote kakkies een heel stuk de zandheuvel opgelopen zodat we een mooi uitzicht over de oase hadden.
Morgen gaan we in de woestijn crossen met een buggy en sandboarden ( snowboarden op het zand ) dus dat wordt lachen en vooral veel zandhappen gok ik. Prima sfeertje en lekker relaxed hier.
Tot later!!