Van Parryville naar Fremantle ( einde southloop )

Dag 12

Vanochtend lekker in het zonnetje buiten kunnen ontbijten alhoewel als de zon net achter een boom kruipt is het nog wel frisjes. Wat een plek hadden we hier. Heerlijk rustig en de faciliteiten waren allemaal wat oud en hippie-achtig maar helemaal goed. Wat heeft een mens nodig?

We hadden niet een heel druk programma vandaag dus dat was lekker. Waar we wel achter kwamen, was dat, om bij bepaalde bezienswaardigheden te kunnen komen, je over gravel paden moest rijden. Niet te doen voor ons campertje en buiten dat....deze wegen alleen toegestaan zijn voor 4x4 auto'sof soms ook gewoon afgesloten zijn. Helaas moesten we dus een 3-tal dingen skippen.

Ach, dat gaf weer meer tijd bij de andere stops. Op Conspicious beach hebben we een stuk over het strand gelopen en gekeken naar de surfers. Gaaf hoor als je zo kunt surfen. Gesproken met een man op leeftijd die blij was dat de wind goed stond omdat hij al maanden niet had kunnen surfen.

En een oudere Australische dame sprak ons aan en herkende ons omdat we blijkbaar tegelijk onze campers hadden opgehaald in Perth. Iedereen is super vriendelijk en altijd in voor een praatje. Daarna door naar Valley of the Giants Tree Top om over een 600 meter lange loopbrug te kunnen lopen tussen de ontzagwekkende Eucalyptusbomen die soms 70m hoog zijn. Wij stonden zelf op 40m hoog.

Aangekomen op de camping werden we onthaald door wat pelikanen.

Naast ons staat een Australisch echtpaar van 80 jaar oud. Zij spraken ons ook aan en herkenden ons van toen we de camper opgehaald hadden haha. Hoezo toeval...2x op 1 dag.! Wij hebben blijkbaar indruk gemaakt maar wij herkenden deze mensen uiteraard niet haha.

Omdat we toch vroeg waren gelijk maar de wasmachine aangezet. Een gedeelte lekker buiten opgehangen en ook nog wat in de droger en we kunnen weer even vooruit.

Even makkelijk een paar wraps klaargemaakt en zijn we klaar voor een spelletje en wat lezen. Morgen weer een keer een langere reisdag voor de boeg. Langzaam op weg terug naar Perth en dan omhoog richting Broome.

Dag 13

Wat een toffe dag was het weer vandaag waarschijnlijk omdat de dag anders liep dan gepland!

Gisteravond maar eens op een speciale parkensite gekeken of de dingen die we vandaag wilden bekijken wel toegankelijk waren voor ons campertje. Dat waren ze ja maar helaas...er is een soort van boomrot en de torens in de boom die normaal beklommen worden, waren gesloten. Goed dat we dus gekeken hadden. Het enige wat wel kon en op de route lag, was de Beedelup Falls.

We lagen al op bed een spelletje te doen en ik hoorde een gek geluid achter de camper. Er liep iets of iemand. Dus gordijn weg van de achterklep en daar stond skippy met zn vrienden gras te grazen. Dat verklaarde een hoop want overal lagen keutels op de camping...van de kangoeroes dus. Hup van het bed af en naar buiten. Werkelijk overal tussen de caravans en campers zaten kangoeroes. Helemaal leuk weer!

Vanochtend rustig aan gedaan want de rit naar die bijzondere bomen hoefde niet dus gelijk door naar Hamelin Bay.

Maar altijd eerst, na ongeveer 2 uur rijden, een koffiestop met wat lekkers en gelijk wat boodschappen gedaan. Ze hadden vers bereide maaltijden dus dat scheelt weer koken vanavond.

De falls zullen best als het natte seizoen er is flink stromen maar nu niet haha. We hadden even een loopje zeg maar. Maar toen kwam het verhaal van Ko zoals wij m noemden. Ko de Kookaburra. Een bekende vogel in Australië. We hadden Ko al gesignaleerd op een grote tak en we zeiden nog...ach wat een schattige vogel. Totdat!!! Het was lunchtijd dus we hadden de stoeltjes buiten in de zon gezet en Kaar had een paar boterhammen gesmeerd die ik even in de schaduw onder de stoel had gezet. Gelukkig in een plastic zak! Want ik zat net een paar seconden en Ko nam een snoekduik en ik hoorde hem van achteren aan komen vliegen en ik hoorde het geritsel van de plastic zak. Dus in een reflex greep ik naar de zak en kon ik m van Ko afpakken. Okeeeeeee dit wordt niet rustig eten. Want Ko zat samen met zn makker te loeren naar ons. Ik had mn brood in mn hand vast en pakte mijn stoel en wilde naar de camper lopen. En ineens zag Ko zn kans. Blijkbaar had hij weer achter mij een snoekduik gemaakt want ik voelde zn vleugel langs mn arm gaan en mijn brood was weg. En ja hoor...stukje verderop zat Ko met zn makker lekker mn boterham te eten. Die was wat groot dus werd het op de grond kapot geslagen en de salami lag ietsjes verderop en werd later opgegeten. Zo toen was het echt tijd om verder te eten in de camper haha. Er kwam een vrouw met haar auto naast ons staan en zij bleek een Nederlandse te zijn die al sinds 2019 aan het reizen is. Leuk gesprek mee gehad en ook over Ko verteld om haar te waarschuwen. Ze lachte erom en was ook van plan om te gaan lunchen. Dus hop stoeltje naar buiten en ze smeerde wat rijstewafels met hummus.

We hoorden ineens een gegil en ze stond naast haar stoel, bakje hummus lag verderop op de grond net zoals haar rijstewafels. Ko had blijkbaar niet genoeg aan mijn boterham en had haar rijstewafel met hummus te pakken. Triomfantelijk, met de hummus aan zn snavel, zat ie op haar openstaande deur. Wat een vogel joh. Achteraf lazen we ook dat de Kookaburra niet mensenschuw is en mensen opzoekt. Haha dat hebben we gemerkt.

Het werd tijd om naar de camping te gaan want die ligt nagenoeg aan het strand en we hadden nog tijd genoeg dus bikini aan en water en eten mee en lekker een paar uurtjes naar het strand. Geen wind en 26gr dus perfect. Hamelin Bay staat bekend om de stingrays die regelmatig langs de kustlijn zwemmen. Dus wij zoeken maar helaas niks gezien. En het water was best vies met wier en een bruin goedje dus sws lastig te spotten. Volgens een local is dat niet normaal want de zee is altijd mooi blauw hier. En zoals wij het ook al gewend zijn hier.

Maar ineens zagen we mensen de zee inlopen met hun telefoon dus dan is er iets te zien. En ja hoor...een joekel van een stingray en die kwam soms heel dichtbij en dan zwom hij weer verder de zee in. We hebben hem een stukje gevolgd en toen zagen we er meer. Grote en kleintjes en wat een gave ervaring was dit. Zo dichtbij het strand en je kon ze aanraken maar dat doen we natuurlijk niet! Het was bijna 18u dus de zon ging onder. Helaas was mn telefoon leeg maar een prachtige zonsondergang gezien.

Wederom een prachtige dag gehad en morgen trekken we verder door via het wijngebied van Margaret River naar Yallingup.

Dag 14

Vanochtend na het ontbijt begonnen met weer een bezoekje aan het strand om te kijken of Sting and Ray beter te zien waren dan gisteren. Nou dat waren ze. De zee was rustig en al het zeewier van gisteren was ook verdwenen dus konden we ze heel goed zien en het waren joekels die langs zwommen. Heel erg gaaf!

Na al dit moois een boodschapje gedaan en koffie gedronken in een hele leuke bakkerij in Margaret River. Bij de koffie en het vers geperste sinasappelsap een heerlijke cinnamonroll (ach nu we toch hier zijn ) gegeten. Toen we aankwamen, stond er al een lange rij en bij toeval hadden we deze bakkerij via Googlemaps aangeklikt en was dus de juiste keuze. Voor de lunch 2 heerlijk grote vers belegde broodjes meegenomen die we later zittend in een parkje hebben opgegeten.

Na de lunch hebben we een uurtje op het strand genaamd Indijup beach gelegen. Er waren maar 3 mensen op het strand dus lekker rustig. De afgelopen dagen was het prachtig weer en naarmate we meer omhoog reizen, wordt het warmer en warmer.

Op weg naar de camping eerst nog gestopt voor een bezoekje aan the Aquarium. Om daar te komen moesten we een stuk van de coast to coast trail lopen ( het pad was natuurlijk weer schots en scheef ) en uiteindelijk kwam je uit in een kleine lagoon waar je goed zou kunnen snorkelen. Dat hebben we niet uitgeprobeerd maar het zag er wel mooi uit allemaal. Na de wandeling terug naar de camping gereden. Om 18.20u gaat de zon onder dus naar het strand gelopen en de zonsondergang bekeken. Lekker makkelijk een wrap met kip gegeten en nu gaan de voetjes omhoog. 17000 stappen voor vandaag...het is weer mooi geweest.

Dag 15

De laatste dag van de Southloop en op weg naar Fremantle...een klein liefelijk plaatsje net onder Perth. In de ochtend relaxed een paar strandjes afgereden en een strandwandeling gemaakt. Er wordt nu enorm veel op zalm gevist. We zaten op een rots van de omgeving te genieten toen er een visser naar ons toekwam. Hij vroeg of we wilden gaan zwemmen. Nou nee, niet echt. Dat was maar beter ook want 5 min daarvoor was er een witte haai gesignaleerd. Die houdt blijkbaar wel van een zalmpje. Wij hoopten uiteraard dat de haai terugkwam maar helaas. Daarna uiteraard weer een koffiestop met.....natuurlijk een kaneelbroodje. Die dingen zijn hier zo groot dat delen de enige optie is.

Toen naar de beroemde Busselton Jetty gereden. Die is 1.8km lang ( enkele reis ) en ligt aan een strand. We hadden geen behoefte om deze 3.6 km vv te lopen dus hebben we een terras uitgezocht waar ze heerlijke verse smoothies maakten.

Daarna stond er verder niks meer op het programma dan naar de camping in Fremantle te rijden. Stuk van 300 km. In Nl zouden we denken...pffff 300 km maar hier zijn we dat inmiddels wel gewend. Wat podcasts gedownload en al luisterend gaat de tijd best snel. Het is hier zo goed geregeld met plaatsen om te rusten en gratis toiletten. En nog schoon ook! Dus we braken de reis doormidden en zetten de stoeltjes weer buiten voor de lunch.

We wilden eigenlijk wel naar het centrum van Fremantle en omdat we redelijk op tijd waren, hebben we de bus genomen en die bracht ons in 6 min naar het centrum. De chauffeur kon niet wisselen dus mochten we gratis reizen...aardig van de beste man!

In Fremantle zie je in de panden nog veel Victoriaanse invloeden wat het een mooie uitstraling geeft. Beetje door de stad geslenterd en in de haven een verse fish and chips gegeten terwijl de zon onderging.

Alles is hier duur behalve een Uber. Voor wel 3.60e bracht hij ons terug naar de camping. Het is in de avond nog een goeie temperatuur want inmiddels is het overdag 32 graden. Maar we mogen niet klagen als we het weer in Nl zien.