Van Esperance naar Walpole

Dag 8

Omdat we iedere ochtend best vroeg wakker zijn, rijden we altijd tussen half 9 en 9 uur weg. Vanochtend begon het bewolkt en dus hebben we maar een paar stranden bezocht die aan de Great Ocean road liggen. Door de bewolking zag het er minder spectaculair uit. De wind was wederom aanwezig en maakt het in de ochtend best fris. Nadat we overal een blik geworpen hadden, begonnen we aan een lang en saai stuk naar Hopetoun dat aan het Fitzgerald National Park ligt. Vanaf daar kan je de bekende Hamersley road rijden en doorkruis je het park. Het park is heel groen en in het park liggen wederom een paar zeer mooie stranden/baaitjes. Omdat het ons niet duidelijk was of het wel allemaal verhard was ( er zijn ook veel gravelroads alleen toegankelijk voor 4wd auto's )toch even een bezoekje gebracht aan het informatiecentrum. En gelukkig maar want er bleken wegen gesloten te zijn! Dat betekende dat we wel de route konden rijden tm de strandjes maar daarna weer helemaal terug moesten rijden om op de highway 1 uit te komen. Stel je trouwens niks voor van een highway want het is gewoon 1 redelijk geasfalteerde weg met 1 rijbaan. Het is trouwens wel de langste "snelweg" van de wereld. Hier in Australië kan je het hele land rondrijden als je op de highway 1 blijft rijden!

Maar goed, wel balen want dat betekende nog meer reistijd. Snel een overheerlijk saucijzenbroodje gehaald bij de bakker. Dat kunnen zie hier wel...lekkere hartige pies enz maken. Toch besloten om langs de bekende stranden te rijden. Het blijft bijzonder dat je door een heel groen park rijdt en dan ineens tegen een prachtige baai rijdt waar het zand spierwit is en het water felblauw. Het is fijn dat we altijd een gevulde koelkast bij ons hebben dus je zet de stoelen buiten, broodje smeren en heerlijk in de zon lunchen. Navigatie aan op Bremer Bay...oei...nog 280 km en om 18u dachten we dat de receptie van de camping sloot en het was al half 3. Dus gas erop en rijden en rijden en rijden. Onderweg kwamen we niks of niemand tegen. Bizar hier. Geen huizen, geen bedrijven, geen auto's! 90% van de bevolking woont aan de kust. Ja, dat hebben wij gemerkt. Maar we kwamen wel een paar keer een bordje tegen met schoolbus en 1x de schoolbus zelf. Hoe dan? Waar moeten die kinderen dan vandaan komen en waar is die school dan? Maar goed.. Australië is 190x zo groot als Nederland en telt maar 26 miljoen inwoners en die wonen dan ook nog eens rond de 5 grote steden aan de kust. Dan snap ik wel dat je hier niemand tegenkomt haha. Het is dat wij van A naar B moeten anders kom je hier echt niet!. We kwamen om 17.55u aan bij de camping maar de receptie was al gesloten. Gelukkig werkte ons internet weer ( in de parken 0.0 bereik natuurlijk ) en hadden we een mail dat de envelop met plaatsnummer ergens lag. Goed geregeld. Mooie camping in een bos met prima sanitair. Gelijk de keuken ingedoken en omdat we de saus al vooruit hadden gemaakt, was het een kwestie van de macaroni koken en klaar. Morgen naar de omgeving van Albany en onderweg kunnen we wat wandelingen maken en naar de beroemde Granite Skywalk maar dat is een pittige wandeling dus we zien morgen wel of we daar zin in hebben.!

Dag 9

Redelijk op tijd weg gegaan want we wilden meerdere routes rijden in het Stirling Range NP en eindigen in Two Peoples Bay nature reserve. Het landschap verandert nu en wordt groener met meer heuvels en bomen. Hier nog steeds weinig huizen en bedrijven. De 1e stop zou een lookout zijn op de scenic drive. Maar helaas...Googlemaps ziet geen verschil tussen een gravelroad en een asfaltweg en stuurde ons de gravelroad op. Wij hebben geen 4wd camper en keken elkaar aan...gaan we het proberen.? Het was de enige weg er naartoe dus we gingen ervoor. Nou daar kwamen we na 500 meter stuiteren met de camper wel van terug..drama! Dus omgekeerd en dan maar niet naar de lookout. Achteraf was het ook beter want we hadden als 2e stop de Granite skywalk en dat kostte meer tijd dan gepland. Een wandeling van 4.5 km heen en terug door een bos naar een speciaal uitkijkpunt maar dan was de heenweg omhoog en het pad was oneffen en de tredes waren van keien. Werd gelijk een goeie workout haha. Respect voor Karin met haar versleten heup. Niet zeuren maar gewoon doorlopen. Aan het einde van het pad moest je over verschillende rotsblokken naar een plateau klimmen. En uiteindelijk had je een mega uitzicht over een stuk van Australië. Terugweg ging een stuk sneller natuurlijk. Langzaam zakten we af naar de geboekte camping in Two People Bay nature reserve maar eerst naar Little beach dat in het park ligt. Weer zo'n verborgen pareltje. We hadden tijd om ook even op het strand neer te ploffen en van de zon te genieten. Op weg naar de camping zagen we velden vol kangoeroes. Dit is wat wij ons herinnerden van onze vorige reis in Australië. Snel langs de weg gestopt maar op het moment dat wij de deuren openmaakten, sprongen ze weg. Her en der zijn we tijdens onze reis wel dode kangoeroes aan de kant van de weg tegengekomen. Ze komen rond schemertijd tevoorschijn en jumpen de weg over en worden dan aangereden.

Ik had al maanden geleden de camping via de email geboekt. Echter toen we aankwamen een ketting met een bord...gesloten!!! Hoe dan? Gelukkig hadden we nog niet betaald. Oké...ander plan verzinnen. Lang leve de app Wikicamps waarin je alles kan opzoeken wat je nodig hebt op reis. Bijvoorbeeld campings, toiletten onderweg, benzinepompen, restaurants, parkeerplaatsen enz enz. Andere camping in de app gevonden en deze lag op 15 min rijden. Het is overal best rustig dus die zal wel plek hebben. Jammer joh..vol geboekt. Wel was het tof dat er naast die camping een groot weiland lag waarin veel kangoeroes stonden. Filmpje gemaakt van 2 vechtenden waar er rake schoppen en stompen werden uitgedeeld.

Morgen gaan we naar Albany via Emu beach dus in de app een Big4 camping gevonden bij Emu beach. Gebeld en ze hadden gelukkig nog plek. Veel te massaal en veel te duur voor een camping maar voor nu maakten dat ons niet uit want het werd bijna donker dus prima dit. Scheelt ons morgenochtend weer 20 min rijden want we zijn er al! Wederom een prachtige sterrenhemel en dat zien we al meerdere avonden maar ja...geen luchtvervuiling hier! Morgen een korte dag met maar 80km rijden en dat is fijn want we hebben al 1700km gereden in 5 dagen!

Dag 10

Heerlijk alles op ons gemakkie vandaag en weinig gereden. Tijd om een ochtendwandeling te maken naar Emu beach. Vannacht had het geregend dus nog het bed uitgegaan om de handdoeken binnen te halen! Vanochtend kwam de zon alweer en was t al best warm maar dat veranderde in de loop van de dag naar meer bewolking en zelfs een paar spetters regen. Het is herfst en maart is kouder en natter dan normaal!. We hebben de voorraadkastjes weer gevuld en hebben weer eten voor een paar dagen. Je weet soms niet wanneer je weer iets tegenkomt dus altijd op tijd tanken en eten en water hebben. Vervolgens naar Desert Mounted Corps memorial gegaan. Dat is een monument voor de omgekomen soldaten uit Australië en Nieuw-Zeeland in de 1e wereldoorlog. Men heeft een hele weg ( avenue of honour ) gemaakt met grote bomen en bij iedere boom ligt een naambordje ter herinnering aan een omgekomen soldaat. Vervolgens het plaatsje Albany ingegaan. Hier staan nog historische panden en gelijk daar geluncht. De 1e keer in 6 dgn niet in de camper want normaal zijn we onderweg en zagen we niks of niemand haha. Toen het Torndirrup NP ingereden en hebben we the Gap en the naturel bridge bezocht. The Gap is een gat/spleet in de rotswand waar met geweld de zee in wordt geperst. De bridge is een soort van brug van stenen die zo uitgehouwen is door het water. Langs de blowholes gereden maar het was eb dus de zee hoorde je wel onder de rotsen maar het water stond te laag om er doorheen geperst te worden. Daarna nog op ons gemakkie wat rondgereden en wat uitkijkpunten bezocht en toen werd het bewolkt en ging het een beetje regenen. Tijd om naar de camping te gaan. Simpele camping maar het uitzicht maakt het goed. Staan aan het water dus morgen eens kijken of we een zonsopkomst kunnen zien!

Dag 11

Het is gelukt om wakker te worden met een zonsopgang. We moesten wel om 6 uur ons bed uit en zijn bijna uit onze pyama gewaaid maar dan heb je ook wat.

Na weer opgewarmd te zijn en buiten ontbeten te hebben, eerst nog een kleine wandeling gemaakt en daarna vertrokken naar Denmark. Leuk plaatsje met een goed aangeschreven bakkertje die al verschillende prijzen gewonnen heeft voor alles wat hij verkoopt. Natuurlijk weer een winning award sausageroll genomen met koffie en thee. Dat kunnen ze hier wel...lekkere pies en sausages maken! Alleen daarom al ben ik blij dat we veel wandelen want de broeken kunnen straks niet meer dicht.

Na het stadse zijn we langzaam af gaan zakken naar ons nieuwe onderkomen voor vannacht. In het Williams NP liggen de Elephant Rocks, de Greens Pool en de Madfishbay. Bij de Elephant Rocks kan je inderdaad met enige verbeelding een paar olifanten erin zien. Greens Pool was echt supermooi. Het zijn steeds weer verborgen pareltjes. Bij Madfishbay was het apart dat de zee aan 2 kanten naar elkaar toekwam en tegen elkaar botste. We begonnen bewolkt en later trok het open en warmde het op naar 23 graden.

Als afsluiting nog een wine and cheese factory bezocht. Twee lekkere verse juicedrankjes en een stukje garlic/chili kaas meegenomen. Ook deze kaas had een award gewonnen haha. Ze doen hier blijkbaar vaak wedstrijden wie het beste eten heeft.

Het landschap is hier heel groen mede door de wijnvelden. Overmorgen rijden we door Margaret River en dat is HET wijngebied dus als er tijd is, kan Kaar misschien nog wel een wijnproeverij doen. Ik ben toch altijd de BOB haha.

De satellietkaart van Australie laat ook zien dat we vanuit de oranje hoek komen en nu in groen gebied zitten. Volgende week gaan we omhoog en dan wordt het weer meer oranje gebied.

We hebben een lekker rustige niet massale campsite gelegen midden in de middle of nowhere. Nu nog even van het zonnetje genieten want als de zon onder is, is het redelijk fris!